Bu kitap merhum Ali Şeriati`nin "İnsanın Dört Zindanı" kitabına benziyor olsa da onu da çerçeveleyen bir muhtevaya sahiptir. İnsanın hikayesine gelince; o ilk insan/Adem`le başlar ve son insan Adem`le sona erecektir, şu da denebilir; anne rahmine düştüğü anda başlar ve sonra birinci evresi "dünya", ikinci evresi "ahiret" olan ebedi bir süre. içerisinde devam eder.

İnsan; tüm ilmi çalışmalara şu dünyada aynısı veya benzerine rastlanılmayan; kendisine has özellikleriyle tek ve yalnız olan bir varlıktır. Alexis Carrel`in ifadesiyle "İnsan, sadece ize tıpta öğretilen anatomik insandan ibaret değildir."

Farabi, bilgiyi ve hakikati elde etmek için şu dört soruyu sormamız gerektiğini söyler: İnsan mudur, nedir, nasıldır, niçin vardır ve nasıl bir gayeye bağlıdır?

İnsan saadetini yaşamın esası olarak gören hukema/bilge ve filozoflar, bunun sağlanması için pek çok yönteme başvurmuştur. Budha`nın Nirvanası, Roger Bacon`un hakikate ulaşması ve Francis Bacon`un tabiata hakim olma hedeflerine karşılık Şeriati`nin "özgürlük"tür.

Şeriati, insanın zindanlarını tıpkı Budha gibi insan yaşamının bir gerçeği olarak kabul eder ve kurtuluşun da onları yok etmekle değil,, onları anlamak ve doğru bir şekilde değerlendirildiğinde; tabiat, tarih, toplum ve benlik/ego zindanlarından çıkışın mümkün olabileceğini söyler. Yine vurgulamak gerekirse; insanın çıkış yolu kendini anlama çabasıyla olacaktır.