Her nimet, nimetin sahibine karşı minneti artırır. Allah`a boyun eğmenin arka planında, O`nun nimetleriyle çepeçevre kuşatılmış olmanın bilincine ermek yatar. Hamd ve şükür, nimetin sahibine minnetin iki tezahürüdür. Nimetin büyüklüğü bilindikçe min­ netin büyüklüğü de artar. Öyle ki, sonunda kişi gereği gibi hamd ve şükürden aciz olduğunu bilir. Bu minnetin zirvesidir. Secde, bu halin beden diliyle ifadesidir.