Şafiî, Kitabü s-Sünen adlı bu eserini belli başlı hocalarından aldığı rivayetlerle oluşturmuştur. Eserin aslında 43 bölüm veya ara başlık bulunmaktadır. Genel bir bakışla eserin "Namaz," "Oruç," "Zekât," "Hac," "Hadler" ve "Cihad" gibi bölümlere ayrıldığı söylenebilirse de bu konularla ilgili olmayan diğer pek çok konunun da bu başlıklar altında zikredildiği görülür. Eserde yer verilen rivayetlerin 600`ü merfû ve muttasıl, 37si mürsel, 17si mevkuf, 7si maktu, 2si muallak, 2si munkatı*, 1’de mudaldır. Mürsel rivayetlerin 4`ü hariç diğerleri bazı kaynaklarda mevsûl olarak tespit edilmiştir. Kitapta yer verilen isnadların 169`unun "esahhu`l-esânîd" olarak nitelenen isnadlar olması, esere duyulan güveni artırmaktadır. Eserle ilgili dikkat çeken noktalardan biri, Şafiî`nin mürsel olarak naklettiği rivayetleri ya o rivayetin öncesinde ya da sonrasında muttasıl olarak zikretmeye genellikle özen göstermiş olmasıdır ki bu, onun rivayet malzemesine aşinalığını göstermektedir. İkinci olarak Şafiî, metni aynı olan ya da büyük oranda benzerlik arz eden rivayetler için birden fazla isnad/tarîk zikretmiştir. Bu durumun hadisi kuvvetlendirdiği ve muâraza durumunda bir tercih sebebi olarak değerlendirileceği açıktır. Sünen`in Şafiî`nin fıkhî düşüncesi açısından da önemli bir metin olduğuna şüphe yoktur. Zira küsûf, akîka ve bazı kurbanlıklarla ilgili rivayetlerde görülebileceği üzere Şafiî, konular hakkında izahlarda bulunmakta ve kendi fıkhı görüşünü belirtmektedir.