Gökyüzü tozla kaplıydı. Göz, gözü görmüyordu. Rüzgar esiyor ama o kırk kişi sarsılmıyordu. Ağaçlar eğildi ve doğruldu ama onlar yoluna devam ettiler. Nihayet o kırk yolcu, sanki kırk ışık gibi Samarra şehrine girdi. O tufanlı havada Samarra uykudaydı. Sokaklar uykudaydı, insanlar,ağaçlar ve kuşlar da uykudaydı. Hiç kimse o kırk kişinin hangi kapıdan geçtiğini anlamadı.