Kendimi bildim bileli yazdım... Uktelerimi, intikamlarımı, söylediklerimi, söyleyemediklerimi; ama en çok da hayallerimi... Bazen yazmak, yaşamaktan çok daha kolay! Ben de yaşayamadığım her ne varsa, onları kendi hikayemde yazdım.

Hikayemde ne mi vardı? Bir esas kız (tabii ki güzel), bir esas oğlan (tabii ki mükemmel); eh, bir de olmazsa olmazımız playboy kötü adam! Buraya kadar her şey normal, kabul; ama peki ya sonrası? Bir sabah uyandığınızda kendinizi yazdığınız dünyanın, kitabınızın, içinde bulsanız ne hissederdiniz? Ben ne mi hissettim? O playboy Şeytan`ı karşımda gördüğümde mi? Sizce?

Ah, bazen empati koca bir yalan! Zorlamayın, beni yaşamadan anlayamazsınız! Ya da okumadan... Hadi, bakalım sayfaları çevirin ve okumaya başlayın! Ben Helen... Pijamalı Helen! Kendimi bildim bileli yazdım... Ya da yazdığımı sandım...