Evet, ben bir ilham çobanıyım. Bu bir sır değil. Yaşadığım yerde herkes ilham çobanı olduğumu bilir, artık siz de biliyorsunuz. Annem de bir ilham çobanıydı, onun annesi Hoşnigar nene de öyleydi. Bizde aile geleneğidir ve çok ama çok uzun süredir insanların ilhamlarına çobanlık ederiz. Mesela biz olmasak bu kitabı okuyamayacaktınız. Filmler çekilemeyecek, şiirler yazılamayacak, şarkılar bestelenemeyecek, resimler çizilemeyecekti. İnsanlık için neyi ifade ettiğimizi ve değerimizi biliyorduk, sonsuza kadar bu mesleği yapmaya devam edeceğimizi düşünüyorduk ama öyle olmadı. Çok geçmeden acımasız bir dünyanın kapısı aralandı ve hepimizi, ardındaki karanlığa, ilhamsız bir evrene doğru çekmeye başladı.

Bu hikâye sadece benim hikâyem değil, hepimizin hikâyesi. Yalnızlıkla, kıtlıkla, teknolojiyle, umutla, dayanışmayla, hayal kırıklıklarıyla, sabırla, işsizlikle, toplumsal çöküşle ve yeniden uyanışla ilgili.