Türk-Ermeni ilişkileri başta olmak üzere Türkiye´nin demokratikleşme sürecine ilişkin her konuda söylem ve eylem geliştiren Hrant Dink, bu çalışmasında Türkiye ve Ermenistan´ın birbirine gerçek anlamda komşu olabilmesinin yollarını araştırırken, bugün ve gelecek odaklı bir bakışla ve karşılıklı onur gözeten bir üslupla geçmişi de onarabilmenin olanaklarını sergiliyor.

Հրանդ Տինքը գիրք մը չունեցաւ երբեք: «Ես գիրք չունեցող գրող մըն եմ» կ՛ըսէր ինքն ալ ծաղրելով: Այս կատակը կարեւոր իրականութեան մը մատնանշում ալ էր անշուշտ: Հրանդը իսկական առումով գործիչ մըն էր: Սակայն Թուրքիոյ ժողովրդականացման գործընթացին ալ իր նպաստը բերաւ, երբ որպէս հիմնադիր ու խմբագրապետ Ակօսի՝ իր խօսքն ու գործը կը ծաւալէր Թուրքիոյ ամենահիմնական խնդիրներուն՝ ի մասնաւորի հայ-թրքական յարաբերութիւններու նկատմամբ:

Գիրքի վերածելի իր միակ գործն է այս՝ զոր պատրաստած էր թէսէվի համար եւ առիթը ունեցած՝ աւարտելու: Այստեղ Հրանդը անցեալն ալ նորոգելու թեկնածու նորանոր տեսակէտ մը կը ցուցաբերէ Հայաստանի եւ Թուրքիոյ վերաբերեալ հասարակաց ապագայի իր տեսլականով: Գիրքը թէեւ չէր հրատարակուած այդ շրջանին, բայց ատիկա խնդիր չէր իրեն համար...: Վաստակը վաստակ էր, յամենայն դէպս ի չիք դառնալու չէր: Նաեւ նոր յաւելումներ ընելու համար ահագին ժամանակ կար...:

Անոր վաստակը իր լրիւ նպատակն է նաեւ: Հիմա աւելի քան երբեք կարեւոր է հասկնալ Հրանդ Տինքին նպատակը, որպէսզի կեանքն ալ մահն ալ եղած չըլլան ի զուր: