Annem görmediği ülkesi için

saçlarını yakmıştır annem

iki ülke arasında kalan kıştır

ağladıkça siyah beyaz

tuşlarında mızıkanın

annem ağıdın unutkan dili

hâlâ oğlunu çağırır

tanrının vakitsiz diliyle

ben ölürsem aklımda ne kalır

senin benden önce öldüğün

o an kalır gümüş

saçlarım da kalbim erken

gidişinin salkımı olur söğüdü olur

halkım için büyüdüğüm toprak

içimden içinize

ağıdım olur