Solfej ve kulak eğitimi derslerinde kullanılması amacıyla hazırlanan bu kitapta, 42 adet özgün iki sesli solfej parçası bulunmaktadır. İki sesli solfej çalışmalarının, öğrencilerin çok sesli duyum ve seslendirme becerilerinin gelişimine yardımcı olması; buna ek olarak aralık duyumu, armoni ve çok sesli dikte konularında da katkı sağlaması amaçlanmıştır.

Müzik eğitiminde kullanılan solfej kitaplarında iki sesli solfej parçalarına, tek sesli solfej parçalarına göre daha az yer verildiği görülmektedir. Çeşitli üniversitelerde uzun süredir yürüttüğüm solfej ve teori derslerinde eksikliği hissedilen bu alan kitabın hazırlanmasında itici güç olmuştur. Dolayısı ile bu kitap, ilgili literatüre iki sesli yeni solfej parçaları ekleyerek eğitimci ve öğrencilere zevkle okunabilen bir dağar oluşturmak temel amacı ile hazırlanmıştır.

Kitapta yer alan 42 adet solfej parçası; Do Majör, La Minör, Sol Majör, Mi Minör, Fa Majör, Re Minör, Re Majör, Si Minör, Si bemol Majör, Sol Minör, La Majör, Fa diyez Minör, Mi bemol Majör ve Do Minör tonlarında bestelenmiştir. Her tonalite için üçer adet parça bestelenmiş ve sistematik bir çerçeve dahilinde kolaydan zora doğru sıralanmıştır. Literatürdeki solfej kitapları incelendiğinde; parçaların çoğunlukla Do Majör tonundan başladığını ve donanımlardaki diyez ve bemol sayısının kademeli olarak artırıldığını görmekteyiz. Literatürde gözlenen bu eğilimden farklı olarak bu kitapta yukarıda ifade edilen tonaliteler, bilinçli olarak diyez ve bemol sırasına göre düzenlenmemiştir. Bunun sebebi, donanımında daha az sayıda bemol veya diyez içeren parçaların daha kolay; daha çok sayıda bemol veya diyez içeren parçaların ise daha zor olduğu yönündeki genel algıdır. Dolayısı ile, bu kitapta yer alan 14 tonalite, kolaydan zora doğru ilerleyen bu kurgu içinde bilinçli olarak farklı sıralarda kullanılmıştır. Parçalar tonal armoni çerçevesinde; genellikle A-B-A formunda ve farklı ritmik ögelerin eklenmesine özen gösterilerek bestelenmiştir. Kompozisyon tekniği açısından akraba tonlara modülasyonlar ve ton dışı sesler, eserlerin melodik yapısının zenginleştirilmesi amacıyla çeşitli yoğunluk seviyelerinde kullanılmıştır.