hatırla, iki melekten bahsettiğinde
omuzlarını öpen o çocuğu
saçları dağılmış kederden bir başkası
merceğe değil, dünyaya baktığından emin
sesinde bırakmaktan korktuğu uçurumu
her gün gözleriyle yoruyor, yordukça daha diri

uykuda bile tetikte tırnakları
uykuda kendine doğru kıvrılan kâğıt
yakası gemi olacak suyu bulabilse
yüzmeyi unutmuş kat izleri belirgin
yürümeyi tutmuş aklında bir
gemiyi kaldıran deniz
nasıl alaşağı eder çekmeden gömleğinden