Nerede olmak istediğimi düşünürken kaybettim kendimi, kayboldum kendi şehirlerinde içimin. Çaresizliğimden midir nedir, bilinmezliğin içinde kayboluyor çırpınışlarım. Tükeniyorum; bu kadar genç ve tecrübesiz olmak beni yoruyor…

“Fuat,” dedi. “İyi misin?”
 Fuat kendinde değildi. Belirli belirsiz bir iniltiyle “Çok sarhoşum,” dedi.

 “İyi,” dedi Alev.  “Sana bir şey sormak istiyorum. Ayrıldığımız gün sana son olarak 
ne söyledim, hatırlıyor musun?”
 Fuat yine iniltiyle söyledi. “Hatırlamıyorum.”
 Alev bir yandan bardağa, diğer yandan Fuat’a baktı. “Ben hatırlatayım o zaman.”

Başta bu kadar hızlı yapmak istememişti. Sonra nasıl olduğunu anlamadan, 
bardağın kırık kısmıyla Fuat’ın şah damarına derin bir kesik attı. Fuat acıdan 
gözlerini fal taşı gibi açtı. Alev’e bakıp neler olduğunu anlamaya çalışıyordu. 
Kan boğazından büyük bir hızla boşalırken, sadece ona bakabildi. 
Başka hiçbir şey yapamadı. 
“Bir sonraki karşılaşmamızda bu bardağın girdiği yer gırtlağın olacak. O yüzden 
benden uzak dur!” Demiştim.. 
Hatırladın mı?
Hayat bazen birilerinden alamadığımız intikamı yıllar sonra bizim yerimize 
kendisi alır.