Yüzüme karşı söylemeseniz de arkamdan fısıldaşmalarınızı duyuyorum ve hissediyorum. Sizin gibiyim oysaki; bakın iki gözüm var, iki ayaklı bir insanım. Bunlardan biri eksik olsa da sizin gibiyim. Çünkü ben insanım. Kiminizin ailesi beni deli gibi görüyor. Kimi de bana bulaşıcı hastalığım varmış gibi davranıyor, tuttuğum kapı kolunu bile tutmuyor. Aynı sınıfın içinde sizinle köşe kapmaca oynuyoruz. Dilinizin söylemeye varmadığını gözleriniz anlatıyor bana. Oysa ben anlıyorum ve renklerden moru seçiyorum. Epilepsim size bulaşmaz. Deli de değilim. Kaçmanıza gerek yok. Sadece hastayım. Tıpkı sizin grip olmanız gibi. Tıpkı sizin düşmeniz gibi. Kalp kırıklarımı sizden saklıyorum. Sessiz sinema gibiyim bu sınıfta. Mor; çünkü ben yalnızım ama buradayım.