İbn Şihâb ez-Zührî, tâbiînin en önemli âlimlerinden kabul edilmektedir. O, İslâm tarihinde hadisleri ilk defa tedvin eden şahıs olarak bilinir. Bu kitapta, onun hayatı, hadis ilmindeki yeri ve rivâyetlerinin kaynaklara -Ahmed b. Hanbel`in Müsned`i özelinde- intikali ele alınmıştır.
Hicrî 50-124 (milâdi 670-742) tarihleri arasında yaşayan Zührî, Medine`de doğmuş ve ilim tahsilini yine bu şehirde yapmıştır. 18 kadar sahâbîyle görüştüğü söylenen Zührî daha çok tâbiîn âlimlerinden ders almıştır. En önemli hocaları fukahâ-yı seb`a`dır. 30 yaşlarında Şam`a giden Zührî Emevî Halifesi Abdülmelik`in himayesine girmiş, ondan sonra da vefat edinceye kadar halifelere yakın olmuştur.
Fıkıh ve tarih alanlarında da derin bilgi sahibi olan Zührî`nin en çok şöhret kazandığı alan, hadisçiliğidir. O, hadislerin tedvininde, isnadın yerleşmesinde ve hadislerin öğretiminde önemli rol üstlenmiş bir kişidir.
Kitabımızın birinci bölümünde; Zührî`nin kısa hayatı, hakkında söylenenler, kendisine yöneltilen ithamlar, diğer ilimlerdeki durumu, hadis tedvinindeki rolü, isnad konusundaki tutumu, hadis tahammülündeki uygulamaları ve bazı hadis meseleleri ile ilgili görüşleri ele alınmıştır. İkinci bölümde ise, onun Ahmed b. Hanbel`in Müsned`indeki 1820 rivâyeti ele alınarak incelenmiştir.