Bu eserimizde; Peygamber(s.a)’in çevreciliğini, spor/idman etkinliklerini, Kur’ân’da çevrecilik ve ilkelerini ele almış olduk. Peygamber dönemi başta olmak üzere özellikle canlı hayata ve hayvanlar hukukuna ilişkin onun öğreti ve uygulamalarının ondan sonraki dönemlerin anlayış ve yönetimlerine yansımaları da yine eserde konu edinilmiştir. Bitki ve hayvan varlığıyla, hava, su, toprak ve temizlik unsuruyla çevre Kur’an ve Peygamber öğretilerinde sadece maddî/iktisadî kullanım yönleri açısından değil bunların ötesinde ayrıca bir hikmet, felsefe ve bir tefekkür ile yaklaşılması gereken bir varlık alanı olarak da öne çıkar. Kur’an hem vücut ve hem de zihin ve tefekkür boyutları itibariyle insandan hareketlilik, canlılık ve derinlikler isteyen bir kitaptır. Eserde sâdece Peygamber’in bizzat kendisinin yaptığı idmanları, tertiplediği müsabakaları, ihdas ettiği yarış alanları, kendine ait yarış hayvanları, dağıttığı ödülleri değil bunların yanı sıra onun spora getirdiği bakış, felsefe, hukuk/fıkıh, ahlâk ve sonrasında İslâm ahlâk ve Fıkıh/hukuku içinde şekillenen bakışlar da konu edinilmiş, Çevrecilikte olduğu gibi bunlar güncel açısından da değerlendirilmiştir. Hz. Muhammed(571 h/632 m)’in, getirdiği o ilgili ilkeleri ve bu yöndeki söz ve uygulamalarıyla onun, dünyanın ilk çevrecisi olarak îlan edilmeyi hak eden biri olduğunu eseri okuyanlar her halde düşüneceklerdir. Bir yandan çok boyutlu çevrecilik konularına eğilen bu Allah Elçisi’nin, öte yandan idman/spora getirdiği anlayış ve çevrecilikte olduğu gibi, onu da bir felsefe, ahlâk ve hukuk olarak ele alıp kendisinin de bizzat bu etkinlikler içinde bulunması her halde ilginç bulunacaktır. Günümüz dünyasında, bu çağın vardığı ileri tefekkür/düşünce ve gelişmeler olarak düşünülen şeylerin pek çoğunda O’nun ilk ve hatta belki daha ileri olduğu söylenebilir.