Şiir, insanlığın ruh iklimidir. Hayatın canlı renklerini orada buluruz. Yazı, kışı, baharı, güzü, hayatımızın tüm evrelerini şiirde buluruz. Dağlarımız, yaylamız, ovamız, dolumuz-yağmurumuz, güneşimiz, bulutumuz, karlı günlerimiz hep ondadır. Hayat, bir yerde şiir fırtınasıdır. Sabah-akşam sürer gider. Dinmek bilmez. Renkler dünyasıyla süsleniriz. Şiirsiz hayatın tadı-tuzu yoktur. Yeknesak bir hayat düzeni bıktırıcı ve kederlidir. Şiirde hüzün ve neşe bir aradadır. Düşüncelerimiz, aklın süzgecinden geçerek şiirleşir. Bizim için bir ruhsal besindir hüzün ve neşe!
Şiir için, kutsal kitaplar: “Aklın aklı, ruhun ruhudur. Her sanatın üstünde ve her sanattan yücedir”, fikrinin altını çizer. Katılırız! Medeniyeti yaratan temel güç, şiir atılımlarıdır. İcabında sarayları, saltanatları yokeder! Şiir, insanın manevi evreninin anatomisidir. Çocukluğumuzu, gençliğimizi, aşklarımızı, geleceğimizi, geçmişimizi, acılarımızı, felaketimizi, sevincimizi, tasamızı, öfkemizi, barışımızı, dostluğumuzu onda buluruz. Şiir, hayat gücümüzdür. Hayat basamaklarımız onunla güzelleşir. Direnme gücümüzdür şiir!
Kur’an’a göre, “asrın anahtarları şairlerin dilindedir!” Şiir, hayatın kanatlarıdır. Onunla uçarız. Baudelaire haklı: “Sağlıklı bir insan, yirmi dört saat ekmeksiz durabilir ama, şiirsiz duramaz.” Şiir, bize, bizden, dostlarımızdan daha yakındır. Şiir, ruh doktorumuzdur. Şiir yazanların, okuyanların hayatları daha renklidir. Coşkuludur. Şendir. Bu nedenle; tüm eğitim sistemlerine hangi basamakta olursa olsun, şiir dersleri konmalıdır. O zaman demokrasi de hem yücelir hem de renklenir! Selâm şair dostlarıma, şiir okuyanlara yüzbin selâm! Âdil Gülvahaboğlu