Dua ibadetin özü olması hasebiyle, kulda Allah’ı tanıma (yani marifetullah) şuuru­nu daha canlı ve devamlı hale getirmek suretiyle Müslümanca bir hayat yaşamak için gerekli duyarlılık ve bilince ulaştırması; ayrı­ca hayatı Allah rızası doğrultusunda daha anlamlı kılmak için gerek­li olan zihin duruluğu, moral, güç, sağ­duyu ve ferasetin gerçekleşmesine im­kân verir. Bu durumda dua, gerçek bir tevekkül halini alır yani bir sıkıntıyı çözmenin veya önlemenin ge­rekli bütün yolları Allah`a dayanmanın sağladığı sükûnet ve güçle çözülür ve sonucun hayırlı olması Allah`tan bekle­nir.

Allah`ı anmanın ve O`na sığınmanın, Allah rızasına ulaştırıcı ol­ması yanında kul açısından O`na duyu­lan yakınlık sonucunda uzak veya yakın birçok fayda ve mükâfata vesile olması söz konusudur. Kur`an`a göre dua edene Allah karşılık verir ve Allah`ı anan kimseyi Allah da anar.

Dua, insanın Allah`a kulluk faaliyetle­rinin esas unsurudur ve İslâm literatü­ründe genel anlamda dua terimi, bu unsurun değişik kavramlarla anlatılan çe­şitli görünüşlerini de ifade eden geniş bir muhteva kazanmıştır.Buna göre dua kulun Allah`­tan bir şey dilemesi, Allah`ın rızasını istemesi, Al­lah`ı yardıma çağırması, anması demek olur.