Eskir mi insan, hiçbir şey olmamış gibi davra­nabilir misin? İçin acıdığı halde sevmeye devam ede­bilir misin? Eskiyen ağaçlar olur, eskiyince büyür, gölgesi olur. Oturduğun ağacın bir duldası olur, için­de zaman geçirdiğin bir bahçe olur.

Her şey zaman geçince eskir ama insan eskimez, yaşlansa bile duyguları aynıdır. Değişmez insanın duygusu, bir anlamda neyi savunuyorsa o doğruda gider. Eskir mi insan, yıllar geçse de umutsuz insa­nın hayalleri değişmez.

Herkes kendi yapısı kadar hayal kurar ve öyle de davranır. Zaman geçer, insan yaşadıklarını unutur sanırsın ama asla unutmaz. Değişmeyen, eskimeyen bir şeydir akıl, ne yenisi olur ne de eskisi. Tuttuğun, sevdanın kendisi değilse zaten uzaklaşırsın ve kırı­lırsın. Gün geçtikçe hüzün etrafını sarar ve ansızın umutsuzlaşırsın.

Eskir mi insan, duygularını bir hapse bırakıp uzaklaştın mı eskir veya unutulur mu gidenler? Bir gün aklıma gelince sen, duruyor zaman ve sana bağ­lanınca eskisi sanıyorsun her şeyi ama eskimiyor maalesef ve yeniden olmuş gibi acıyor içim…