Üstat Cemil Meriç’in ifadesiyle Rabindranath Tagore, “Hint ve şiirin sesi” olduğu kadar, eğitime ilişkin fikirleri ve uygulamalarıyla da örnek bir şahsiyet olarak karşımıza çıkmaktadır. Tagore, eğitim anlayışını çocuğun yaşadığı çevreden kopartılmadan, aksine onunla bütünleştirerek eğitilmesine ve ancak bu yolla kendi öz değerlerini tanıyarak kimliğine yabancılaşmadan diğer evrensel değerleri kazanabileceğine dayandırır. Onu evrenselliğe ulaştıran yaşam felsefesi, inancı ve ahlakındaki tüm insanlığı kucaklayan, yüce sevgi dilidir. Böylece Tagore, küresel sorunlarla boğuşan günümüz dünyasındaki “dünya vatandaşı yetiştirme” eğilimine on yıllar öncesinden kendi yorumunu getirmektedir. Bu kitapta, ünlü şair Rabindranath Tagore’yi ülkemizde bizlere tanıtan pek çok Türk aydınının algılarına da yer verdik. Yıllar önce, “Okul, ilim öğretmekle yetinmemeli, belki kişiye diğer canlılar ile düzenli bir ilişki kurabilmenin yollarını aratmalıdır. Buna ‘Şefkat Eğitimi’ denebilir. Bunu ise okul bilmiyor yahut insanı doğaya bağlayan ilgiyi kesmekle ona karşı geliyor. çocuğa bir yığın bilgi verebilmek için çocuk dünyadan mahrum bırakılıyor.`` diyen, çocuk kalmayı başarabilen Tagore’ye kulak vermemiz lazım diye düşünüyoruz.