Kitap beş bölüm üzerine kurulmuştur. İlk bölümde Dubrovnik’in kuruluş ve gelişme çağları ile Venedik hegemonyası altında geçirdiği yıllar konu alınmış, ikinci bölümde ise şehir yönetiminin Macaristan Krallığı’nın üst egemenliğinde cumhuriyete dönüşmesiyle bir şehir devleti olarak geçirdiği tecrübeler işlenmiştir. Üçüncü bölümden itibaren Osmanlı Devleti’nin kuruluşu ve Balkanlardaki ilerleyişi esnasında Dubrovniklilerle ilk temaslar, irtibatlar ve diplomatik münasebetler kendi içerisinde üç evreye ayrılarak konjonktürel olaylar dâhilinde değerlendirilmiştir. Bu üç evre ise Osmanlı-Dubrovnik ilişkileri tarihinin kendine has dinamikleri ve gelişim seyri göz önünde bulundurularak oluşturulan beş dönem içerisinde ele alınmış ve birinci dönemin safhalarını meydana getirmiştir. Nitekim ikili ilişkilerin söz konusu ilk dönemi aynı zamanda kitabın üçüncü bölümünün kapsamını ve içeriğini de teşkil etmiştir. II. Murad döneminde Dubrovnik ile diplomatik ilişkilerin tesisi ve 1430 ile 1442 senelerinde verilen ahidnâmeler de yine bu dönem içerisinde ve aynı başlık altında kaleme alınmıştır. Dördüncü bölüm ise iki devlet arasındaki münasebetlerde II. Mehmed’in baskın siyasetiyle 1458’de haraçgüzarlık statüsünü kurduğu, fakat Dubrovnik’in Macar tacına tabiiyetinin de sürdüğü, Osmanlı ile Dubrovnik’in karşılıklı rollerinin ve birbirlerine karşı sorumlu olacakları hukukî zeminin önemli ölçüde belirlendiği ikinci dönemi içermektedir. Kitabın son bölümünde ise 1526’da I. Süleyman’ın bağımsız Macaristan Krallığı’nı ortadan kaldırmasıyla birlikte Dubrovnik’in tabiiyetinin yöneldiği tek merci olarak Osmanlı İmparatorluğu’nun kalması ve akabinde münasebetlerin karakteristik niteliklerini kazanmasıyla ikili ilişkilerde yaşanan üçüncü dönemini ele almaktadır.