Ehl-i sünnet, Müteziler, Mürcie, Havâric ve Şia imâmetin/ hilafetin vacip olduğuna ve adil bir imama bağlanmanın ümmet
üzerine farz olduğunda ittifak etmiştir. Havâric’in Necdiyyye kolu ise bu noktada muhaliftir. Onlar şöyle demektedir:
“İmâmet gerekli değildir, insanlara bu noktada düşen tek şey kendi aralarında hakka riayet etmektir.” Bu hiçbir kıymeti
harbiyesi olmayan bir sözdür. Zikrettiklerimizin hepsi bir zamanda sadece bir imam olabileceğine dair ittifak etmiştir. Muhammed b. Kerrâm,
Ebu’s-Sabbâh es-Semerkandî ve bunların öğrencileri ise bu konuda böyle düşünmemektedir. Çünkü bunlar tek bir
vakitte iki ve daha çok imamın olmasını caiz görmüşlerdir. Bu görüşlerine delil olarak ensarın şu sözünü getirmiştlerdir:
“Bizden bir emir, sizden de bir emir.”