Türkü, Anadolu’da yaşanmışlıkları en yakınındakinden en uzakta gurbette kalanına kadar herkese anlatan bir yaşam biçimidir. Kimi zaman özletir, kimi zaman ağlatır, kimi zamansa güldürür. Ama en önemlisi Anadolu insanının yaşadıklarını anlatır ve yaşamını dillendirir. Yaşamı anlatan kimi zaman Ege’de gecenin karanlığına karışan Efelerin varlığıdır, kimi zaman İç Anadolu’da sevdanın çiçek açamayan gonca gül kokusudur, kimi zaman ise Trabzon’da oynanan horonlardır. Bu çalışmanın ana konusunu oluşturan türkü anlatıları için Anadolu’nun çeşitli yörelerinden derlenen “Her birey bir türkü öğrenmelidir” düşüncesi kapsamında bazı türkülere bu çalışmada yer verildi. Türküler hikâyelerinde, kimi zaman tarihte bir savaşa, bir seviye/sevgiliye, bir özleme, bir kayba veya gurbete giden geline ya da kavuşamayan yavukluya ait yaşamlardan kesitler taşır.