Komünizm ve hermeneutik, veya daha iyisi “hermeneutik komünizm,” hem gelişim idealini hem de genel devrim çağrısını bir kenara bırakır. Alain Badiou, Antonio Negri ve diğer çağdaş Marksist teorisyenlerden farklı olarak biz yirmi birinci yüzyılın devrim için çağrıda bulunduğuna inanmıyoruz, çünkü politika tanımlayan güçler paralel bir ayaklanma ile alt edilemeyecek kadar güçlü, şiddetli ve baskıcıdır: sadece hermeneutik gibi bir zayıf düşünce, şiddetli ideolojik başkaldırıları savuşturabilir ve dolayısıyla zayıfları müdafaa edebilir. Tarihin kaybedenlerinin yüz üstü bırakıldığı post-metafizik çağımızda; Slavoj Žižek’in eleştirel tarzda dikkat çektiği gibi, sadece zayıf düşünce gerçekliğin köksapsal (rizomatik) dokusuna karşı dikkatli bir düşünce[dir]; biz artık kuşatıcı açıklama sistemlerine ve global ölçekte özgürleştirici projelere odaklanmamalıyız; büyük çözümlerin şiddetli dayatması, spesifik direnç ve aracılık normları için yer açmalıdır.” Komünizm, kapitalizmin eşitsizliklerine karşı direnci harekete geçirirken hermeneutik, hakikatin yorumlayıcı doğasına işaret ederek arabuluculuk yapar.