İklim hep dumanlıdır bir şairin yurdunda
Kar beklemez ocağı geç düşse güzün düşer
Dağ gibi derdi vardır önünde ve ardında
İnsanı türkü eder herkesten yüzün düşer
Bütün ömrü boyunca
Dört mevsimin dördünde
Kimi geceden damlar kimi gündüzün düşer
Bir şairin payına her vakit hüzün düşer