Güzel İnsan

Bu satırlar salıverdiğim güvercinler olsun

Önce ellerine ve dahi gönlüne dokunsun

Güneş kundakta iken göğe mıhlanan ay ilham olsun

Karanlıkların yolduğu yaralarım var

Yüzündeki aydınlık ile kabuğuna kavuşsun

Koynunda piramit saklayan cimri bir mağaraya kısıldım

Çölüne söylede musluğuna üflesin

Kirpiklerim neminle buluşsun

Yanaklarımda kırmızı kuraklık büyüme çağını yaşıyor

Şiirimin ilk satırına gözlerini çakıver susuzluğum tutuşsun

Çöz bütün ıslanan yağmurların bağını

Keçeleşen heveslerim

Dallarında sevap büyüyen pıtraklı azaba tutunsun

Şiirime amin demeyip üstüne toprak atarsan eğer

Bayram sabahı rüyalarının içine içine gölgeler sokulsun

Bir kulağımdan diğerine tüy sesinden köprüler kurulsun

Hatıralarını unuturken bakışlarımı sakla

Aklında bulunsun