Eş ve anne olarak kadın, aile fertlerinin ruhsal ihtiyaçlarını, yerinde, zamanında ve yeterli düzeyde karşılamak ve onların her türlü sıkıntılarında yanı başlarında olmakla bütün toplum için eşsiz bir ruhsal güç ve güven kaynağıdır.

Doğumdan ölüme dek hayatın her döneminde insanoğlunun ihtiyaç duyduğu sevgi, sıcaklık, güven, kabul görme ve takdir edilme, yakınlık vb. ruhi ihtiyaçların, ekonomi alanında üretilen hizmetlerle gerçek tetmin bulması mümkün değildir. Ruh hastalıkları, alkol ve uyuşturucu bağımlılığı suça ve şiddete yönelme, intiharlar, aşırı cinsellik, hayattan tatmin bulamama gibi ruhsal sorunlar; hepsi de gerçek anlamda anne sevgisinden yoksun yaşanmış çocukluğun sonuçlarıdır.

Yalnız bedeni ile değil çocuğun ruhi, manevi, uhrevi boyutlarıyla; ferdi ve sosyal yönleriyle, bütünlüğü içinde gelişim esini sağlamak ustalığını gösterecektir anne. Yine anne, çocuğun fert olarak tek başına değil başkalarıyla paylaşacağı bir dünyada barış ve ahenk içinde yaşama hünerini kazanmasına kılavuzluk edecektir.

Bizim en önemli meselemiz, kritik önem haiz olan ilk çocukluk döneminde, çocuğun çok yönlü gelişimi ve ruhsal olgunlaşması ise, bu dönem çocuğunu hiç kimse annesinden daha iyi terbiye edemez.