Hamlet İsahanlı, ölüm gerçeğinin ve insan ömrünün fani olduğunun idrâkindedir. Dünyevî hayatı, onu yaşanabilir kılan güneşin ömrüyle sembolize eden şair, güneşin batışıyla birlikte hayatın son bulmayacağı hükmünü verir. Onun düşünce ve inancına göre *başka bir güneş* vardır ki, o güneş doğduğunda hayat yeniden başlayacak ve yeni hayatın ana ekseninde de *aşk* olacaktır:

Güneşin de bir ömrü var
Bir gün o da bitecek,
Başka bir güneş gelecek
Her derde o yetecek.
Yine otlar yeşerecek
Açılacak gül, çiçek,
Bülbül yine gül aşkıyla ötecek…
Bir oğlanla bir kız yine
Çiçeklerin arasında yitecek...