Herkes kendi anlayışına göre, hayatına bir düzen verebilmek için, önünü ardını düşünmeden bir hayat kavgasına daldı…
İnsan ne zaman ardına dönüp baksa, uzaklaştığını sandığı o uçurumun kenarındadır hep. Hayatın yükünü tek başına taşıma durumunda olsa da tam bir yalnızlık içinde kalsa da tek başına varoluşunu kanıtlamaya mahkûm olsa da kendi elleri arasından bir şeylerin kayıp gittiğini görür. 
Kendi içini gözleyecek, kendi dışında sonsuz ve yorucu ama mutluluğun da zaman zaman yer aldığı, bitmez bir kovalamacanın içindedir.
Hayat bileşenlerinin sarmalı içinde, kendini kuşatılmış bulsa da özgürlük duygusu ile bu bileşenler arasında sıkışıp kalsa ve ölüm düşüncesine kapılsa… O dipsiz karanlık bazen de insanın içinde umut uyandıran uçurum ile yüzleştirir.