Her insanın hayatı maceralarla doludur. Ben bunu bilir bunu söylerim.
23 Nisan 1972’de doğup büyüdüğümüz yerlerden ayrılarak, ülkemizin doğusundan batısına göç etmiştik. Şüphesiz bu çok önemli bir dönüm noktasıydı.
24 Kasım 1982’de 22 aylık ilk bebeğimizi kaybetmemiz çok büyük bir acı olmuştu.
Rahmetli babamın çok emek verdiği, meyve ağaçları yetiştirdiği yerlerimizin istimlak edilmesi özellikle babam için çok büyük bir yıkım olmuştu.
17 Ağustos 1999 Marmara Depremi hayatımızda karşılaştığımız ve hala içimizi kanatan çok büyük travma idi.
02 Nisan 2001’de uzun bir tedavi sürecinden sonra babamızın vefatı, 21 Mayıs 2005’te kırk günlük tedavi sürecinden sonra annemizi kaybetmemiz tattığımız derin acılar olmuştur.
Henüz zorunlu emeklilik yaşımın dolmasına sekiz sene varken emekli olmam, çok sevdiğim mesleğimden, öğrencilerimden ayrı düşmüş olmamdan dolayı ruhumda derin yaralar açtı.
31 Aralık 2019 günü Ankara Şehir Hastanesi’ndeki ameliyatım hayatımı alt üst eden bir olaydı.
Benim hayatımı bu kırılma noktaları şekillendirdi desem yeridir.
İçimde bir memleket sevdası var. Gezemediğim, göremediğim yerler var. İnşallah gideriz, gezeriz, görürüz. Nasipten öte bir şey olmuyor. Gezdiğim yerleri yazıp okuyucularla paylaşmak “Aklım Yollarda Kaldı” kitabımla nasip oldu.
Bu kitapta da dilim döndüğünce hayatımın dönüm noktalarından ve bunlardan aldığım derslerden bahsetmeye çalıştım.
Benim kuşağımın ortak ya da benzer hikâyeleri olduğundan yayımlanmaya ve okunmaya değer gördüm ve bu kitabı yayımladım.