Yaklaşık bir buçuk yıl kendime gelemedim. Ölü gibi yaşadım. Varlığımı da yokluğumu da bilemez durumdaydım. Hayallerimi çalmışlardı. Onu bir türlü aklımdan çıkaramıyordum. 
Oysa ne kadar zor şartlar altında ona ulaşmıştım. Şerefli bir Türk subayı olarak uçmak hayaliyle çıktığım bu yolda, haksızlığa maruz kalmak çok üzücüydü. Bu haksızlığı kabullenmem mümkün değildi. Başka bir şeyler düşünmek ya da hayal etmek, yapabileceğim şeyler değildi. 
Günler, aylar, yıllar geçti. Ama ben o hayalimi asla unutamadım. Bundan sonra yapabileceğim tek şey; hayalimde uçmak, hayallerimi uçurmaktı.