Kalabalığın içinde ayakta beklemeye koyulan Sinem, etrafını kaçamak bakışlarla süzmeye başlarken kalabalığın gürültüsünün de ne kadar çekilmez bir şey olduğunu düşündü.
Herkesin telaşı başından aşkın, çaresizlik ve umudun yan yana boy verdiği bakışlar koridorun nefesini zorluyordu, her yere sinmiş ilaç kokuları da cabası…

İç çekerek önüne baktı. Uzun bir gün olacağını düşündü. Onun da telaşı başından aşkın, çaresiz ve umut yan yana gözlerinde duruyordu. Alt dudağını yaladı. Anlamsız duygular yelpazesinde saklambaç oynayan kalbini uyarmak istedi.

*Şimdi olmaz, şimdi olmaz, sakın bunu bana yapma!*

Bacakları titreyerek sinyal vermeye başlayınca tutunacak bir çift göz aradı. Ama nafile. Bütün gövdeler başsız öylece duruyordu. Yabancıydı onca insana. Kendi gerçeğinden korkmaya başladı. Bir an kaçası geldi. Titremeye devam eden bacakları cesaretini de almıştı elinden.
Çaresizliğin pençesinde başına gelecekleri kabullenmekten başka yolu yoktu.
Heyelanın taptaze bir fidanı devirmesi gibi gencecik bedeni yere yığıldı.

Bu hikâye, bütün zorluklara rağmen hayallerini gerçekleştirmek için yazgısına direnen, en büyük aşkı okumak olan; azimli, dirayetli bir genç kızın hikâyesi.

Siz değerli okuyucuları bazen hüzünlendirecek bazen sevindirecek elbette bazen de düşündürecek; ama en önemlisi, toplumun kadınlara çizdiği sınırın ne kadar adaletsiz olduğunu sizlere hatırlatacak.