Ey özlemimin adı yâr 
Gözbebeklerimde aksin, aynalarda suretin olmadıktan 
Sonra n’eyleyim ben güzellikleri? N’eyleyim sensiz 
Zamanı, baharı, kırları? N’eyleyim gülü, menekşeyi, 
Laleyi, zambağı? Gülüşler sensiz boş kana, 
Ölüşler manasız… Vuslatına koşmayan dakikalar, 
Saatler anlamsız…
Su seninle hayat bana; dualar seninle anlamlı…
Sensiz geçen her gecem gönlümde hep gamlı…
Ben hasret mahkûmuyum sevgili, 
Dünyan bana yasaklı…
Özleminden çıldırdıkça geceleri, hasretin 
Her gece yarısı kurdurduğu darağacının 
Sabır sandalyesine çıkıp sabrımın nabzını
Ölçtüm dilimdeki dualarla…
Yakardıkça yakardım Allah’a…

Geceyi bir tuz gibi bastım yarama 
Anladım ki acıyan yerim kalmamış…
Vurdukça vurdum kalbimin gizli köşelerine  
Döndüm baktım ki hiç ders almamış…
Üstünü örttüm elemlerimin 
Yorganım kısa geldi hüzünlerime…