Muzaffer Keten’in şiiri, çağdaşımız, kentli birey, modern teknolojik birey, internet ve medya
öznesi mağdur insana ayna tutar. Bu benim - bu sensin(!) dercesine sınıf bilincini anımsatır.
Geçmişi, yaşanmışı unutmayan, şimdiyi koruyan, değerlendiren ve varılacak mesafesi azalmış
geleceğini, güzel kılma gayreti gösteren şiir kişisini tanıtır okura. Doğadır, esenliktir insanı
bilinçli yaşatan. Çağını, çağdaşını koymuştur söyleminin eksenine. Orada izlek kırdan kente
ağan zaman, çocukluk, ergenlik, eğitim, evlilik yuva derken emeklilik huzur ve adalet talebiyle
yol alır. Umut bulma, aradığına kavuşma içgüdüsü etkindir, diyalektik saptamaları beden,
ruh, göç-taşınma, mesken, anılar katarının naklini izletir yarattığı film karelerinde. O amaçla
düşünür, çalışır. Temelde, varoluş endişesi sürgit etkindir gurbet-sıla hattında: “bizi hep /
yollara /yolladı / ev geçindirmenin kaygıları” dizeleriyle yalın biçimde ortaya konur.