Dünya güzel bir yer, insan kalitesi kötü, en sade şeyi bile karmaşık hâle getiriyoruz, tek sebep var çıkarlarımız, doymuyoruz, doyamıyoruz. Ruhsal açlık en zenginimizden en fakirimize kadar bütün hücrelerimize işlemiş. Beden bir şekilde doyar da, gözümüz, gönlümüz doymuyor. İnsanın özünü aç gözlülüğü yok ediyor, doymayan bireyler doymayan toplumlar oluşturuyor, sonuç kaos, savaş, paylaşım kavgaları. Dünya sadece güzel değil, çok da zengin. Bütün insanlığa yetecek kadar zengin. İnsanın bütün eziyetlerine rağmen dimdik ayakta.

Acı çekiyoruz, acı çektiriyoruz, ölümlüyüz oysa.