Güzel sevmiş bir insan, hüznün sevgiyle karışmış halini yaşar. Acıyı yaşar, derdi yaşar... Yağmuru yaşar, geceyi yaşar. Kalemlerin dostluğunu, kâğıtların yârenliğini yaşar. Kalp sevgiden sırılsıklam olmadıkça yaşamak mümkün olmaz.

Sevmek malayani olmak değildi, sevmek seyyah olup aramaktı aksine... Ama sabırla, ama inanarak. Sevginin getirdiği hiçbir şeyden korkmayarak…

Ne kadar büyük olursa sevgin, o kadar büyük olur imtihanın. Seni ileride mutlu edecek tek neden sabretmeyi kalbine öğretmendir. İmtihanlar insanlar gibidir. Gelir ders verir ve giderler. Bu derste öğrenmemiz gereken sevginin bize verilmiş en güzel hediye olmasıdır. Ve sevgi hiçbir zaman gitmez. Bu yüzden sevgiyle gelen dertlere, acılara sabret. Yaşaman için sevmen, sevmen için de elbette zorluklar gerek.

Bizlere de yaşamak için sevgi düştü... Güzel sevip, sabretmek gerek.