Sancakta, kuzeybatıda bir hareketlenme başlıyordu. Sanki gökyüzü ufuk çizgisinde birbirine giriyor, rüzgâr ve deniz itişip kakışmaya başlıyor gibiydi. Kaba dalgalar oluşmaya başlamış, rüzgâr iskele baş omuzluktan sancağa geçmiş, arenada saldırmaya hazır kızgın bir boğa profili çiziyordu.

Okyanusun bu bölgesinde hava bozdu mu böyle bozuyordu. Deniz harmanlanır gibiydi; bulutların üstünde depolanan yağmur sağanak ve hoş bir gürültüyle boşaldı. Kustu ve gene kustu. Deniz kudurmuştu. Kümelenen su parçacıkları bordalardan güvertelere tırmanıyor, vurdukça vuruyordu.
Kuzey Atlantik’te 36 derece Kuzey Paraleli’nin altı harmanlanıyor, yeri göğü birbirine katıyordu.
Okyanuslarda sular acımasızdır, tehdit eder, çekilecek restleri görür, kırar, batırır… Gemiler, onların canı istedikçe patakladığı, tekme tokat dövebileceği bir adam gibidir.