“Kadın, iki saatlik sessiz bekleyişin ardından yanıma doğru yürümeye başladı. Büfenin penceresinden başını uzatıp ‘Teklifin hâlâ geçerliyse bir bardak çayını içerim oğlum!’ dedi. ‘Tabii ki teyze, ne demek, hemen hazırlarım.’ diyerek tabureyi uzattım. Oturdu, sessizliğini koruyarak uzaklara dalıp gitti. Çayını uzattım. Aldı. Sımsıkı kavradığı bardakla ellerini ısıttı bir süre. Çayı yudumlarken, hikâyesini de anlatmaya başladı. Sanki bir şey söylesem ya da çıt çıkarsam susacak, belki de hiç konuşmayacaktı. Çekip gitmesinden korktuğum için sessizce dinlemeye başladım.”