İnsan bu! Kuş misali; bir gün orada, bir gün burada…
Eminim bu sözü çokça duymuşsunuzdur büyüklerinizden.
Yeri ve zamanı geldikçe terennüm edilirdi dillerde…
Evet, insan kuş misali… Kimi ekmek peşinde, kimi okumak
için, kimi hayal ettiği daha iyi bir hayat için, elinde bir
bavulla düşer gurbet yoluna.
Ve çıkar gelir de gurbet eline; her vakit yüreğinde bir kuş
çırpınır durur memleket hasretiyle…
Varır dikenli tellere konar o gönül kuşu. Ne ötedeki vatanına
uçabilir, ne berideki gurbetinde durabilir.
Esasen insanoğlu, sıladan dokuz aylık bir yolculukla çıkıp
geldiği dünya denen gurbet şehrinde, vadesi dolana kadar
gurbetçi ve bir ömürlük misafir değil midir dünya denen
hanede? Öyledir elbet…
Elinizde tuttuğunuz kitap, kırk beş yıldır sürmekte olan
gurbetçiliğin; memleket özleminin, ana, baba, gardaş
özleminin vücut bulmuş halidir.
Şairimiz şiirlerinde kâh özlemi, kâh sevdayı, kâh ise Hak
aşkını işlemiş nakış nakış…
Okuduğunuz her şiirde kendinizden bir şeyler bulacağınıza
inanıyorum.

Adem Yazar