Kitapta yer alan yazıların, dolayısıyla kitabın bütününün temel tezi ve mesajı şudur:  Bilhassa son yarım yüzyıldan bu yana yerli, yabancı bazı kişi ve çevrelerce görülmek ve gösterilmek istendiği gibi İslam’ın; katı, duygusuz, acımasız, akıl dışı, fanatik bir din olmadığıdır. Tam tersine bu dinin; sevgiyi, merhameti, bağışlamayı, öğrenmeyi, aklı kullanmayı, adaleti, dürüstlüğü vb insani ve toplumsal erdemleri emreden ve tarihinde bunları yaşatmış olan bir din olduğudur. Son ilahi din olmasının tabii sonucu olarak her çağın din ihtiyacına cevap verebilecek yeterlilikte manevi değerleri ve kuralları bünyesinde barındırdığıdır.