Hep çekindim arka kapak yazısı yazmaktan. Güneşe En Yakın gibi içeriği güçlü bir dosya gelince cesaretlendim. Abbas Karakaya’yı şiirinden tanıdım. Yüz yüze gelmişliğim yoktur.Yazdıklarından, duruşundan ötürü ona bir sıcaklık duydum.

Abbas Karakaya, Taksim Gezi Parkı direnişçilerinden. Direniş havasını; bundan önceki şiir kitabı, Gezi Koyun Çocukların Adını isimli kitabında doya doya soludum. Kız kardeşinin tabutunu uçakla Kanada’dan getirirken, duygu ürpermelerini dillendirdiği şiirini ne zaman okusam gözlerim yaşarıyor.

Abbas Karakaya’nın her şiirinde bütünlük, anlatılacak bir hikâye kaygısı var. Daralmadan, yer yer eğlenerek okudum dosyayı. Sözcük köpürtmesiyle değil, duygu köpürtmesiyle yalınlığa ulaşmaya çalışıyor. Şatafattan uzak; samimi ve içten şiirlerini dosya kitaplaştıktan sonra da sık sık okuyacağım. İşte o şiirlerden biri:

*O bana ben ona / İkimiz birden/ Denize bakıyoruz
Adını koyamadığım/ Gün ışığı gibi bir şey/ Salınıyor aramızda*

Abbas Karakaya’yı tanımadım ama şiirini nerde görsem, altında imzası olmasa bile tanırım.
NİHAT ZİYALAN, Sydney 2016