Tükendi
Öyle sessizce gelip otursam yanınaSarı yapraklara düşmüş gözleriniKaldırsam yerdenİçinde kaynayıp duran kazanıDevirip döksem senden uzaklaraSu olup aksa dilindeki zehirSuskunluğun çıbanı deşilseYıkılsa aramızda kalınlaşıp duranBu duvar