Güneş Anne, her sabah koca çantasıyla erkenden evden çıkar. Kimse bilmez ne yapar… Ne zaman, nereye gittiğini sorsalar “Büyük şeyler yapmaya,” der. Çiçek Kız bir türlü bilemez, o büyük şeyler ne? Ama ne zaman “Ben de gelebilir miyim?” dese, “Altı yaşına geldiğinde,” der anne.

Güneşli güzel bir gün. Çiçek Kız en mutlusu o gün yeryüzünün. Artık altı yaşında ve “Yaşasın!” O da büyük şeyler yapabilecek sonunda…

“En büyük ve güzel şeylerin, en küçük ve değersiz görülen ayrıntılarda gizli olduğunu hatırlatan gönülden bir hikâye…”