Ağaç kütüğünden yapılmış da­vul ge­ce ya­rı­sı pe­ri­le­ri Cro’ Nest’in te­pe­sin­de top­lan­ma­ya ça­ğı­rır, ve çi­çek ça­nak­la­rın­dan ve ö­rüm­cek a­ğın­dan ha­mak­la­rın­dan tır­ma­na­rak çı­kıp u­ça­rak top­lan­tı­ya ge­lir­ler; ça­yır­lar­da o­ya­lan­mak, ya da man­tar sof­ra­lar­da zi­ya­fet çek­mek i­çin de­ğil, if­fet ye­mi­ni­ni bo­zup dünya­lı bir kı­za a­şık o­lan bir pe­ri­ye ve­ri­le­cek ce­za­yı i­şit­mek i­çin. Bir la­le­nin taç yap­rak­la­rın­dan reva­ğı­nın al­tın­da de­niz ka­bu­ğun­dan tah­tın­da o­tu­ran kral sus­ma­la­rı­nı bu­yu­rur, ve kes­kin göz­ler­le ama yu­mu­şak ses­le gü­nah­ka­ra dö­nüp, kra­lın buy­ru­ğu­na kar­şı gel­miş ol­mak­la bir­lik­te, na­zik ve saf bir kı­zı sev­mek­le, ce­viz ka­bu­ğu ve ö­rüm­cek a­ğı zin­dan­lar­da hap­se­dil­mek o­lan en a­ğır ce­za­dan kurtul­muş ol­du­ğu­nu söy­ler.