Yavuz Özdem şiiri, duyusal ve sezgisel biresimi derin suskularla, imâlarla açığa çıkarır. Olguyu, eşyayı, insanî bir deneyim sürecinde kapsayan bu şiirde, her sözcük kendi tarlasını açar. Sözdizimi ve imge örgüsü maddelesen bir yalınlıktadır. Sıradanda ve ayrıntıda dağılan dünya hâli, özenle belirlenen bir varlık durumuna içkindir. Yavuz Özdem’in bu kitabı, ustalık döneminin son şiirleri toplamıdır.