Topraktaydı sonra sıra

Âleme can geldi

Çiçekler açtı umutla

Ağaçlar en güzel yeşillere büründü bak!

Kayaların arasında süzüldü sarmaşıklar

Topraktan var olan insan misali

Baharın habercisi oldular

Var oldu da insan!

Kalp denilen et parçası sarıldı bedenle

O kalp ki sır dolu.

Akla hükmeder, ruha hükmeder

Nefis mücadelesiyle insan olur.

“HAYY” esması dolaşır zerrelerinde

Topraktan gelir, yaşar, ölür

Bir gün tekrar dirileceğini bilir insan!