“Andım olsun ki bu yaptığını karşılıksız bırakmayacağım. Hayatın boyunca seni takip edeceğim ve mutluluğa her yaklaştığında araya karaçalı gibi gireceğim. Bu yaptığına bin pişman edeceğim seni, mutluluk yüzü göstermeyeceğim sana.”

Muhlis ile Merve bakışlarıyla onları izliyordu. Onlara göre, gelin görümce vedalaşıyordu ama hiç de öyle değildi. Gülce ile İfakat bir bilek güreşindeydi âdeta. Gülce, yengesinin bu sözlerini zaten bekliyordu. Tıslar gibi yanıt verdi.

“Elinden geleni ardına koyma yenge.”

İfakat son kelimeyle çıldırmıştı.

“Hâlâ bana yenge mi diyorsun?”

Gülce ruhsuz bir şekilde sordu.

“Ne diyeyim yenge?”

“Hiçbir şey deme, zaten hiçbir zaman bir şey olmadık seninle. Sana son sözüm: Evleneceğin adama çok dikkat et!”

Gülce’nin aklı karışmıştı.

“Bu ne demek şimdi?”

İfakat sinsice gülümsedi.

“Zamanı gelince anlarsın…”