Oğlan:

- Kardeşçiğim, dedi, susamışım. Bir pınarcık bilsem gidip içerdim. Bir su sızıntısı duyar gibi oluyorum.

Oğlan kalktı, kız kardeşini elinden tuttu, pınarcığı aramaya koyuldular. Meğerse kötü üvey anne bir cadıymış. Çocuklar çıkıp gittikleri sırada onları görmüş. Cadılar gibi kendini göstermeden, sessizce peşlerine takılmış; ormandaki bütün pınarlara büyü yapmış.

Çocuklar, taşların üzerine boncuk boncuk fışkıran bir pınarcık buldular. Oğlan bundan içmek istedi. Fakat kız şırıltılar arasından pınarın dediklerini duydu:

- Suyumdan içen kaplan olur!... Suyumdan içen kaplan olur!...