Göze, kaynaktır. Göze doğmaktır, göze başlamaktır. Suyun, toprağın bağrından doğup tabiatın bağrına, tabiata can olmaya yol almasıdır. Bir küçük damlanın bir deli çaya, coşkun bir ırmağa, dalga dalga bir ummana ve uçsuz bucaksız bir okyanusa dönüşmesidir göze. Kimi bir küçük fidanı koca bir çınara dönüştürmüş, kimi bir tohumu başağa can suyuyla.
Her insan da bir gözedir, kaynar durur. Kimi coşkun ırmaklara dönüşür fikirleriyle, kimi dalga dalga denizlere eserleriyle. Değil midir ki Yunus Emre bir gözeden koskoca bir ummana dönmüştür, değil midir ki Sultan Alparslan Anadolu’nun kapısında, Fatih Sultan Mehmet Konstantinopolis surları önünde çağıldayan bir gözeyken koskoca ırmak olup akmıştır cihanın dört bir yanına.
Biz de küçücük bir göze olarak kendi çapımızda bir su birikintisi olabilmek adına çıktık bu kelam yoluna. Sözümüz kimi zaman ruhumuzdan fokur fokur kaynayan bir göze oldu, kimi zaman gönlümüzden. Ümidim bu gözeden birkaç damlayı size ulaştırmak; ruhunuza, gönlünüze doğru akmak.