“Okulumuzun kapanacağını duyunca çok gözyaşı dökmüştüm. Okulda öğrenciler arasında en çok üzülen sanki bendim, dünyada tek zavallı da bendim. Benim durumuma da en fazla dertlenen babamdı. Bir daha okula gidememek beni kahrediyordu. Köydeki pek çok insan gibi cahil kalmak, yaşamımı anlamsızlaştırıyordu. Ne hayallerim vardı, her gün hayalimde meslek değiştirsem de değişmeyen bir şey, hep eğitimli olma şansımı düşünerek doruklara çıkardığım hayalimdi. Okumuş olmak, meslek edinmek. Kalemle defterle iç içe yaşamak, her zaman okuyacak bir şeylerimin olması... Belki bir gün sinemaya bile gidecektim. Tiyatro izleyecektim. Bir anda bütün hayallerim sönüyordu.”
Elinizdeki romanda anlatılanlar gerçek yaşam öyküsünden değişiklikler ve ilavelerle kurgulandı. Roman, toplumdaki eğitim şansı bulamayan çocukların eğitimine gönül verenlere armağan edildi. İsimler hayal. Gerçek olan; kişiler, başarılar, eğitim şansı, sevgi ve sevgisizlik.  Olaylar ise abartılı diye düşünün.