“Bizim ilk sözümüz doğarken başladı; en büyük gerçek olan son söze doğru hızla gitmekte… Hayatın girdabına kapılıp gidenler için sözümdür: Bir an olsun kendinizi dünyanın hay huyundan, akışından çekip çıkarın ve olaylara şöyle biraz yukarıdan bakmayı deneyin. İçinizdeki iyi yanları sergileyin, affedici olun, karşınızdakilerin kusurlarını görmemeye çalışın; hep önünüzdekinin ayak izlerine değil de biraz da geride bıraktığınız izlerinize bakın. Adına ömür dediğimiz ‘bir nefeslik’ mühleti gelin, boşa harcamayın. Önce siz iç huzura ve iç barışa kavuşun, sonra en yakınınızdakilerden başlayarak etrafınızla barışıp esenliğe gidin. Kin, haset, yalan, ikiyüzlülük gibi kötülük adına ne varsa, içinizde öldürün. Yaşarken ölün, dipdiri olmak için.

‘Avazeyi bu âleme Davud gibi sal / Bakî kalan bu kubbede hoş bir sada imiş’ diyor büyük şairimiz. Sahip olduğumuz ne varsa, bizden geriye kalacak olan ancak o hoş sadadır.”