Ateş Bataklığı’nda tuhaf şeyler oluyordu. Her şey, garip gece ulumalarıyla başladı. Sonra parçalara ayrılmış bir tavşan görüldü. Herkes bunu Grady’nin yeni köpeğinden bildi. Ne de olsa, tıpkı bir kurda benziyordu. Epey de vahşi görünüyordu. Ama Grady köpeğinin sıradan bir köpek olduğunu biliyordu. Üstelik çoğu köpek aya karşı ulumaz ya da   gece yarısı ortadan kaybolmazdı. Yoksa kaybolur muydu? 
 “Ne tür bir yaratık böyle bir çığlık atar? diye sorardım içimden. Ne kadar yakınımda? Neden sanki penceremin hemen dışındaymış gibi geliyor? Ulumalar polis sirenleri gibi yükselip alçalıyordu. Hüzünlü ya da kederli değildi. Tehdit ediciydi. Öfkeliydi. Bana bir uyarı gibi geliyordu. Bataklıktan uzak durun. Buraya ait değilsiniz.”